W latach 80. XIX wieku nastąpiła pierwsza duża modernizacja zespołu twierdzy, w związku z czym twierdza uzyskała m.in. miano fortu artyleryjskiego (niem. Artillerisches Sperrfort, Sperfeste). Na wałach twierdzy wybudowano siedem schronów pogotowia, których funkcja ograniczała się do ukrycia części załogi w razie silnego ostrzału twierdzy. Wnętrze wypełnione było kilkoma rzędami ławek oraz podwieszoną pod stropem półką na plecaki i oporządzenie wojskowe. Schron pogotowia wybudowany na bastionie „Miecz” uzyskał również połączenie windą amunicyjną z położonym poniżej niego warsztatem artyleryjskim.

Źródło: Rużewicz Wojciech – Fortyfikacje nowożytne Prus Wschodnich