Doświadczenia walk o fortyfikacje bastionowe twierdz XVIII- -wiecznych wykazały dobitnie konieczność podejmowania obrony bliskiego przedpola twierdzy. W fortyfikacjach twierdzy Boyen w Giżycku funkcję tą pełniły przede wszystkim działobitnie umieszczone w barkach bastionów zwane kojcami artyleryjskimi lub kazamatami barkowymi. Wnętrze każdego kojca podzielone było na trzy kazamaty – początkowo dla dział artyleryjskich 9 cm, później – po przebudowie strzelnic i modernizacji uzbrojenia w 1893 roku – dla dwóch szybkostrzelnych działek rewolwerowych 37 mm oraz ciężkiego karabinu maszynowego. Większość kazamat barkowych jest jednokondygnacyjna, jednak na ważniejszych odcinkach frontu stosowano również obiekty dwukondygnacyjne (rejon Bramy Wodnej, lewy bark bastionu „Hermann”). Komunikację międzypiętrową zapewniały schody zabiegowe wewnątrz obiektów, a ogrzewanie – kominki umieszczone w ścianach wszystkich schronów.