Istotnym elementem każdej fortyfikacji jest system łączności mający na celu zapewnienie komunikacji pomiędzy żołnierzami, a dowództwem. Takie cele realizowały w przypadku Giżyckiej Pozycji Polowej (GPP) schrony łączności (fernsprecheraum) i telefonicznie komory kablowe. Informacje o łączności były traktowane jako tajne ponieważ przeciwnik odcinając kanał komunikacji odcinał dowództwo od możliwości reakcji i wiedzy o sytuacji w danym miejscu. Łączność pomiędzy żołnierzami, a dowództwem powinna być realizowana poufnie. Istotę tego faktu mogliśmy zaobserwować nawet w obecnych czasach. Na początku wojny na Ukrainie głośno było o wpadkach Rosjan. Np. siły ukraińskie podając się za zgubiony oddział poznali lokalizację sił rosyjskich dzięki czemu mogli skutecznie przeprowadzić ostrzał artyleryjski. Pod tym kątem u Rosjan nie zmieniło się dużo od czasów Wielkiej Wojny. 8. armia niemiecka prowadziła skuteczne działania miedzy innymi z powodu słuchania nieszyfrowanej rosyjskiej radiokomunikacji.
Mapy załączone do kartoteki Lotzen stworzonej na potrzeby Międzyalianckiej Komisji Kontroli w 1927r wspominają o wybudowaniu 58 schronów łączności czterech typów. W lasach w okolicy Wężewa występują 3 typy, poniżej film ze schronu łączności nr. 4 typu trzeciego.
Schron jest w stanie dobrym, na ścianach dobrze widoczne, wmurowane, drewniane kołki pozwalające na montaż wyposażenia schronu. Co widać na filmie – ze schronu zostały wyrwane stalowe ościeżnice, co nie jest specjalnie dziwne w przypadku mazurskich schronów.
Wygląd schronu jest charakterystyczny dla okresu Wielkiej Wojny, solidny beton, grube ściany, łukowe wykończenia sufitu przypominają inne niemieckie fortyfikacje z tego okresu.
Inny ze schronów łączności typu pierwszego o numerze FR12 można obejrzeć w innym moim wpisie pod adresem Pierwszowojenny schron łączności – Wierciejki .
Zapraszam do odwiedzenie mojego kanału na Youtube. Powoli pojawiają się tam filmy z eksploracji nie tylko fortyfikacji mazurskich.